Self-confidence is je mooiste outfit

"Mijn skin is skinning, of hoe zeggen ze dat tegenwoordig?"

Ik lurk nog eens stevig aan het rietje van mijn motivational bottle terwijl ik nadenk over mijn volgend blogartikel. Ik heb een goede dag vandaag. Vanochtend natuurlijk gewekt door de zonnestralen die voorzichtig mijn kamer binnenvielen en een Chinese duif die vrolijk de dag toe zong. De slaap uit mijn ogen wrijvend, stond ik op en liet ik mijn blik meteen op de spiegel aan de muur vallen. Mijn haar had duidelijk een woelige nacht achter de rug. Van het minutieus uitbrushen van mijn onstuimige krullen die sinds enkele jaren geen krullen meer zijn, schiet amper nog iets over. Terwijl mijn geblondeerde lokken, die dringend aan een opfrisbeurt toe zijn, alle kanten uitstaken, maakte ik me klaar voor de dag. Ik slenterde op een bejaardentempo naar de badkamer en gooide wat water in mijn gezicht. Na mijn Koreaanse skincare routine voelde ik me als herboren. Mijn skin was skinning, of hoe zeggen ze dat tegenwoordig? Snel deed ik mijn haar in een slordige knot en trippelde ik de trap af. Met niets speciaals op de planning begon ik volledig opgeladen aan mijn zondag. Ik bruiste van de positieve energie. Eindelijk kon ik het gewicht van onzekerheid over mijn lijf dat al even op mijn schouders rustte aan de kant zetten.

"Het is wél jouw schuld."

Nonchalant leunend op mijn salontafel met een tasje koffie in de hand had ik afgelopen week een openhartig gesprek met mijn vriendinnen. Sinds het zonnetje terug zin heeft om zich te laten zien, krijg ik het Spaans benauwd van het idee dat ik binnenkort weer met de benen en armen bloot zal moeten gaan. Naar slechte gewoonte komt mijn summer body weer hopeloos te laat en steekt mijn PDS al wekenlang verschrikkelijk de kop op. Met de permanent ontstoken buik van een zeven maanden zwanger lijkende vrouw probeer ik mijn hoofd angstvallig boven water te houden. Terwijl ik tegen hen eindeloos aan het doorgaan ben over hoe onzeker ik me voel, besef ik dat wat ik zeg eigenlijk de reinste onzin is. Ik slik met een zekere schaamte nog net op tijd mijn laatste woorden aan klaagzang in. Aan mijn vriendinnen merk ik dat ze me wel willen troosten, maar vooral mijn ogen willen doen opengaan. Het is wél jouw schuld, zei mijn lief zo onlangs nog. Hij zei dat het mijn eigen schuld is dat ik in mijn hoofd blijf stoppen dat ik niet goed genoeg ben en dat ik me best verstop onder tientallen laagjes kleren. En voor wie eigenlijk? Terwijl ik de tranen van mijn wangen veegde na een fles wijn die waarschijnlijk ook iets te maken had met mijn emotionele bui, besliste ik stilletjes voor mezelf dat het gedaan moest zijn met dat oneindige zelfmedelijden. Dat ik de putjes in mijn billen die ik erfde van mijn mama en de ontstoken buik die ik heb opgedaan na mijn voedselvergiftiging in Amerika moet rocken. Want een zelfzekere vrouw is een mooie vrouw. Ongeacht het maatje in haar jeansbroek of het getalletje op de weegschaal.

Totaal uit mijn comfort zone geslingerd, heb ik me dan maar voor het eerst een strak T-shirt met lange mouwen aangeschaft en dat terwijl ik mezelf liever verdrink in comfortabele oversized kledij. Niets is zo geruststellend als een slobberige T-shirt en de 2 maten te grote hoodie van mijn vriend. Eindelijk heb ik mijn vormloze bralettes ingeruild voor een versie die mijn twee vriendinnen pront naar voor laat steken. Het vraagt soms wat durf, maar ik voel steeds me ultra-vrouwelijk in die strakke top. Wanneer ik dan de ogen van mijn lief zie blinken van contentement en alles behalve stiekem langs mijn hals naar beneden zie glijden, voelt dat als het mooiste compliment. Het is werkelijk voortaan ongeduldig zitten turen naar het draaien van de wasmachine tot ik in mijn strakke top de deur weer uit kan.

"En glimlach. Alsjeblieft, glimlach."

Aan alle vrouwen, mannen en alles daar tussenin die vandaag met het angstzweet op hun bovenlip zitten te rillen bij het idee dat de zomer in aantocht is : je bent prachtig! Wees verdikke toch eens wat liever voor jezelf want je mag er zijn. Als ik het kan, kan jij het zeker. Wanneer ik me weer in zelfmedelijden wil wentelen, denk ik vaak terug aan wat de psychologe van mijn beste vriendin tegen haar zei : "Als je me nu een cadeau zou geven en ik gooi het gelijk in de vuilbak terwijl je erop staat te kijken, zou je dat dan onbeleefd vinden? Wel, dat is exact wat jij doet wanneer mensen jou een compliment geven." Hakt dat er even stevig in, niet? Dus draag dat rokje dat al een jaar in je kast naar je hangt te lonken, maar waar je nog steeds over twijfelt of het toch niet te kort is voor jouw postuur. Laat die veel te knellende bh thuis als je jouw twee vriendinnen even wat vrijheid wil gunnen en laat de mensen maar kijken. Doe vooral waar jij zin in hebt. En glimlach. Alsjeblieft, glimlach. Want self-confidence is je mooiste outfit.