Prikkelend verlangen

Een tijdje geleden nam ik mezelf voor om iedere maand iets nieuws te proberen. Zo dronk ik onlangs voor het eerst een felgroene kop matcha latte die, in tegenstelling tot wat veel mensen zeggen, niet zo verschrikkelijk naar vers gemaaid gras smaakte. Ik schreef me in voor een cursus columnist en probeerde een natuurlijke deodorantstick uit. Nooit meer trouwens. Mijn oksels kleefden ongemakkelijk vast aan mijn bovenlijf en het leek alsof ik uit een geurige schaal potpourri kwam gerold. De laatste maand heb ik me wat verdiept in de beleving van intimiteit als vrouw. Hoewel ik niet het type ben dat zomaar uit bed klapt, praat ik er wel eens graag over met mijn beste vriendinnen. Aftoetsen hoe zij denken over bepaalde topics en polshoogte nemen van de laatste nieuwe trends in seksland die de wenkbrauwen vaker dan eens doen fronsen. In de tussentijd ga ik zelf ook op zoek naar wat mij triggert en me als vrouw voldoening geeft wanneer ik voel dat ik even op een ander level zit dan mijn vriend. Want ook dat is perfect oké. Het hoeft daarom niet te betekenen dat ik voor mezelf ook op de rem moet gaan staan. Op de planning dus voor deze maand : het verkennen van mijn vrouwelijk verlangen.

Sinds ik in Gent woon, heb ik de fijne gewoonte om op zonnige dagen mijn fiets te nemen en naar de plaatselijke bibliotheek te bollen. De frisse buitenlucht doet me goed wanneer ik een woelige nacht achter de rug heb en de ochtend al minstens even vermoeiend aanvoelt. Heerlijk toch, dat volwassenen leven.

"Er is niets zo inspirerend als een boek dat je van het ene avontuur in het andere meesleurt, veilig opgeborgen in je totebag van de groene buurtwinkel om de hoek."

Ondanks ik in se weinig met bibliotheken heb, trekken de boeken in de rekken de laatste tijd mijn aandacht. Het is zoals boodschappen doen met honger : je neemt van alles mee waar je, eenmaal thuisgekomen, helemaal geen trek meer in hebt. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n lettervreter, maar de erotische roman ‘Rood fruit’ van Ann Cuyvers en Elien Geboers staat al een tijdje op mijn boekenplank in Storytel. Het scrollen door de digitale versie doet me haast vergeten hoe het voelt om de gedrukte letters op het ruw, gebroken wit papier te voelen. Terwijl ik dat net zo’n onbeschrijfelijk fijn gevoel vind. Er is niets zo inspirerend als een boek dat je van het ene avontuur in het andere meesleurt, veilig opgeborgen in je totebag van de groene buurtwinkel om de hoek. Het was net zo’n ochtend. Klaar om op mijn maandelijkse ontdekkingstocht te gaan. Ik haalde mijn stalen ros van stal en trapte mijn voormiddag in gang. Op weg naar de bib in het centrum, de perfecte uitvalsbasis wanneer je even wil ontsnappen aan de alledaagse drukte.

Ik speurde de rekken af en was stomverbaasd hoeveel erotische romans er geschreven zijn en hoe weinig ik er gelezen heb. De ene titel al wat explicieter dan de andere. Bij de koraalrode cover hielden mijn vingertoppen halt. Ik graai hem enthousiast uit het rek en druk hem stevig tegen me aan. Tevreden huppel ik de trap af naar het gelijkvloers. Ik leg het boek op de toonbank en leen hem alvast voor een maandje uit. Opgetogen stop ik de roman in mijn tas en zet ik me wat verderop aan het water. De voorzichtig ontluikende zon voelt vandaag net dat tikkeltje warmer en het nog licht frisse briesje worstelt zich door mijn loshangende haren. Ik klem mijn hoofdtelefoon rond mijn oren, laat de playlist ‘Coffee table jazz’ op Spotify spelen en sluit me even volledig af van wat er rondom me gebeurt. Even het zalig drukke, bruisende stadsleven op pauze. Met een tevreden zucht sla ik het eerste hoofdstuk van mijn boek open. Al bij de eerste paar woorden stokt mijn adem. Het is lang geleden dat een verhaal me vrijwel direct heeft opgeslokt alsof ik zelf het hoofdpersonage in het boek ben. Even lijkt het alsof ik erbij ben, daar tussen de zuiderse wijnranken. Ik voel mijn hart bonzen in mijn keel terwijl ik mijn ogen over de in zwarte inkt gedrukte woorden laat glijden. De eerste pagina's bevestigen mijn vermoeden. Ik voel het blosje op mijn wangen langzaam maar zeker verschijnen. De woorden blijven aan me kleven als vliegen op stroop. Deze auteurs winden er geen doekjes om. Alles wordt tot in de kleinste en vooral pittigste details beschreven. Iedere aanraking, iedere beweging en iedere gedachte die er zich in de hoofden van de hoofdpersonages afspeelt. Ik voel me haast een soort literaire voyeur, maar zonder me er ongemakkelijk bij te voelen. Absoluut geen besef meer van hoe laat het ondertussen geworden is en volledig verzonken in mijn roman, voel ik plotseling mijn gsm trillen in mijn linker jaszak. Het voelt als een koude douche. Abrupt word ik weggetrokken uit het verhaal waarin ik mezelf volledig kwijt was. Ik spring mijn fiets op en duw stevig op mijn trappers om de online call die ingepland stond hopelijk nog net te halen.

"R-rated movies doen vermoeden dat de 'daad' een soort slachtpartij is waar er zo hysterisch gegild wordt dat mijn armharen er rechtop van komen te staan."

Mijn eerste ervaring met een erotische roman heeft me aan het denken gezet. Hoe beleven vrouwen anno 2024 seksualiteit met het gigantische aanbod dat er is aan films waarvan het acteerwerk vaak om te van te huilen is, scammy websites en weinig verhullende magazines. Ik ben niet zo voor de R-rated movies die 'de daad' een soort slachtpartij laten lijken waarbij er zo hysterisch gegild wordt dat mijn armharen er rechtop van komen te staan. Zo expliciet hoeft het allemaal niet voor mij, maar ik moet toegeven dat ik getriggerd ben. Overweldigd door nieuwsgierigheid stuurde ik een berichtje naar mijn beste vriendinnen. Ik mag van geluk spreken dat zij hier zo open over zijn. Zonder er eigenlijk concreet om gevraagd te hebben, kreeg ik niet veel later een heel relaas in mijn inbox. Heerlijk vind ik dat. Vrouwen met het hart op de tong die ongegeneerd hun seksuele verlangens én al dan niet geslaagde experimenten uit de doeken doen. Toch lijkt er helaas nog een soort taboe over te heersen. En ik moet bekennen dat ik er zelf ook schuldig aan ben. De volgende dag nestelde ik me weer in de zetels van de studiezaal in de bib. Het uitzicht op de torens van Gent laat me altijd een beetje wegdromen. Hier zit ik dan, me tussen de blokkende studenten gewurmd . Ik zet mijn helderheid van mijn laptop bewust wat lager, omdat ik de ogen van mijn buurman op mijn vingers voel branden. Hij is duidelijk benieuwd naar wat ik zo ijverig aan het tokkelen ben op mijn laptop. Normaal zou ik me niet zo generen, maar dit onderwerp geeft me toch het ongecontroleerde schaamrood op de wangen. Een wijntje zou het werk iets vlotter laten verlopen, maar ik heb vanmorgen toch maar netjes een thermos thee gezet.

"Ik weet dat jij er ook aan denkt, meermaals per dag."

Nooit eerder heb ik zoveel woorden getypt en weer gedeletet. Niet omdat ik ze zelf niet prettig vind lezen, maar vooral met de vraag wat mijn moeder, mijn ex-werkgever of mijn vrienden hiervan gaan vinden. Terwijl ik mijn rechterpink weer richting de backspace wil bewegen, bijt ik koppig op mijn onderlip. Deze keer niet. Laat de student met de gouden krullen naast me maar meelezen. Wie weet is zijn onenightstand me na dit weekend wel dankbaar. Laat die wenkbrauwen maar fronsen bij het lezen van mijn gedachten. Ik weet dat jij er ook aan denkt, meermaals per dag. Het is oké dat je niet altijd honderd procent levelt met je partner en vaak doet het leven er nog eens een schepje bovenop: vermoeidheid, stress op het werk of je kinderen die je geen seconde rust lijken te gunnen. De wittebroodsweken zijn nu eenmaal gepasseerd van zodra je het eerste levensjaar van je relatie overbrugd hebt. We hoeven niet steeds te willen streven naar de totaal onrealistische romances van in de films. Die scènes zijn ook in meerdere takes opgenomen. Gun jezelf ook het vallen en opstaan, het verkennen van je eigen turn-ons en -offs. Scharrels zijn niet altijd zonneschijn en regenbogen. De kans is groot dat je allebei op je 'huidhonger' blijft zitten omdat jullie lijven voor elkaar even onbekend terrein zijn als de grote wateren voor oceanografen. Nee, de keukentafel is niet comfortabel en het bed hoeft niet saai te zijn. Voel je er niet schuldig over wanneer je je wake-up light op de laagste stand zet zodat je buikje niet weer met de aandacht zou gaan lopen als jullie dicht tegen elkaar aankruipen. Loop niet weer de hele dag te mokken wanneer je vriend aangeeft dat het vanavond even niet hoeft. Zoek het soms niet te ver en sla eens een erotische roman open. Verpulver het taboe rond het blootleggen van je eigen behoeften en test eens lekker wat dingen uit, gewoon voor jezelf, jij alleen. We maken het onnodig gênant voor onszelf want eerlijk? We zijn en blijven ook maar gewoon mensen met prikkelende verlangens in de zoektocht naar wat ons meer man of vrouw laat voelen.